Bildiğiniz üzere geçtiğimiz hafta Suriye'nin İdlib kentinde rejim unsurlarının saldırısı sonucu şehit düşen 36 askerimizden birisi ilçemiz Büyükoturak köyünden Piyade Uzman Çavuş Ali Turgut’u son yolculuğuna uğurladık. Cenaze töreninde dikkatimi çeken bazı konuları dile getirmek istedim. Bunlardan birincisi ve en önemlisi cenaze namazı ve defin sırasında telefonunu kapan video veya fotoğraf çekmeye çalışması ve bazılarının canlı yayın ile cenaze anını arkadaşlarıyla paylaşmış olmasıdır. Zaten çevre ilçelerden ve ilden gelen gazeteci arkadaşlar zor şartlarda görevlerini icra etmeye çalışıyorlar ki; onların işi bu!... Ama bizim insanımız gazetecilerden daha çok gazeteci. Cenaze namazından önce şehitin tabutunun yanına annesi, babası ve kardeşleri getirilip helâlleştirilecek fakat vatandaşlar ailenin üstüne çığ gibi yüklenmekteler. Güvenlik güçleri bir şekilde uzaklaştırmaya çalışsa da insanlar laftan anlamıyor. Tamam anlarım, bir 23 Nisan’da, 29 Ekim’de yada okulların özel eğlenceli günlerinde öğrencilerin yaptığı gösterilerde ailelerinin çocuklarını şiir okurken, gösteri yaparken görüntülemesi, videolarını çekmesi normaldir. O anı ölümsüzleştirmek, bir hatıra olarak saklamak istiyorlar. Onu anlayabiliriz. Ama herşey yerinde yapılmalı. Cenazede fotoğraf çeksen ne olur, video çeksen ne olur. Çektiklerini sanal alemde paylaştın, hatta en güzel pozu yakaladın. Sana ödül mü verecekler? Mesleği gereği görevini yapmak isteyen gazeteciler var. Onlar bile sizin kadar uğraşmıyor, hatta çekine çekine görevlerini yapıyorlar. ŞEHİT CENAZESİ OLDUĞU İÇİN. Ortam bir eğlence havası değil zaten. Onun için diyorum ki bazı yerlerde davranış ve hareketlerimize dikkat edelim. Olduk, olmadık yerlerde ortaya çıkıp kendimizi yanlış durumlara sokmayalım. Sizler bu işi hobi olarak yapıyorsanız, bu işin emekçilerine de saygı gösterin, işlerini engellemeyin. Onlar da herkes gibi görevini yapıyor, sizler de herkes gibi görevinizi yapınız, bu bir kutlama değil şehit cenazesi.