Özlüyoruz toplumca dostça kardeşçe sohbetleri, çayımızı kahvemizi ekmeğimizi paylaşmayı. Biz bir birimizden koparıldık. Ayrıştırıltık, düşmanlaştırılıyoruz.! Kimin için, KİM için??? Yaşamıyoruz aslında. Günün, ayın zorunlulaştırdığımız işlerini yapma telaşı, komşumuzla bile bir merhabamızı aldı elimizden. Yeniden insanca dostça akşam gezmeleri, mahalle maçları, piknikler, yerli malı haftaları yapılabilmeli. Bizim elimizde yapabiliriz. Sadece başımızı kaldırmalı, sorgulamalıyız hayatı, siyaseti... İnsan olduğumuzun ve yaşamın hızla aktığının farkına varmamız yeterli. Anı paylaşmalıyız dostlarla, komşumuzla, yolumuzda ki ağaç ve dalındaki kuş ile. Sokaktaki kedi ve köpeklerle, hatta karınca ve uğur böcekleri ile. İnsan kalmalıyız inatla... Siyasetçilerin çıkarları için söylediği ve yaptığı aptalca/çirkince sözleri uygulamaları dikkate almadan. Öz eleştiri yaparak kendi adımıza da, düşmanlaştırıcı tuzaklara düşmeden, bir olmalıyız. Çırpınıp içinde döndüğümüz dünyadan çıkıp, güneşe umuda iyiye hakka hukuka yol almalıyız. Başarabiliriz. İNANÇLA DİRENÇLE.