“Beni görmek demek mutlaka yüzümü görmek demek değildir, Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu kafidir” diyen Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK’ümüzün aramızdan ayrılışının 84. yılında onu minnetle ve saygıyla anmanın derin duyguları içindeyim. Bu anımsamanın Yüce TÜRK Ulusu tarafından da aynı duygu ve heyecanla yapılıyor olmasından da son derece müteşekkirim. Onu görmedim. Yaptıklarını altı yaşımdan beri biliyor takdir ediyor ve bildiklerimi de tüm insanlara aktarmaya özen gösteriyorum. O büyük insanın bizlere açtığı yolda, kurduğu ülkede, gösterdiği amaçta durmadan yürüyeceğiz. Kasımlar hüzünlüdür. O, 57 yıla sığdırdığı kısacık ömründe 100.cü yılına ulaşacağımız CUMHURİYET’i kurmuş ve bu güzel ülkenin güzel insanlarına böyle güzel bir CUMHURİYET yakışır düşüncesiyle bizlere bırakmıştır.  Oysa “Ben isteseydim diktatör gibi idare ederdim ama benim karakterim bu insanlara BAĞIMSIZ bir ülke bırakmayı amaç edinmiştir”. Kasımlar hüzünlüdür. Biz onu on kasımda kaybetmişiz ama her on kasım geldiğinde onu daha da yüceltmek için daha bir heyecan ve daha bir gayretle onu anmaya devam ediyoruz, edeceğiz. Onu kaybettiğimiz günün dünya gazete manşetlerinde yazılanlar daha başka bir lider için yazılmamıştır. Aşık Veysel “Ağlayalım ATATÜRK’e. Bütün dünya kan ağladı, Başbuğ olmuştu mülke, Geldi ecel can ağladı” sözleriyle ve görmeyen gözleriyle dünyanın bakışını kısaca özetleyivermiş. Atamızı sevenler çoğaldıkça sevmeyenler işi daha da azıtıp onu karalamak, onu yok etmek ve adının silinmesi için ellerinden ne geliyorsa yapmaya çalışmış olsalar da onun sevgisi daha bir büyüyerek çığ gibi yücelmeye kartopu gibi çoğalmaya devam etti.. Dünyanın birçok mazlum milletleri onu ve fikirlerini uygulamaya ve onun yolundan gitmeye devam etti. Yapılan tüm suçlamalar ve iftiralar bir bir yok edilip doğruları ve gerçekleri herkes görmeye başladı. 84 yıl geçmesine rağmen hala aynı şevk ve heyecanla anmalar sürdürüldü. Kimileri cadde ve sokaklara yapılmış büstlere PUT diye saldırsa da o TÜRK halkının gönlündeki yerini bir an olsun bile kaybetmedi. Hatta bu yapılan haksız ithamlara karşı kin ve nefret çoğaldı. Onu hiçe sayıp yok etmek isteyenler ANITKABİRİ kabullenemeyenler bile gün geldi onun huzurunda saygıyla eğildiler. Kimi ayyaş dedi, kimi sarhoş dedi. “Benim adım çok içer diye çıkmıştır. Filhakika ben öteden beri içerim fakat istediğim zaman bunu keserim. İçki yüzünden vazifemi bir an olsun bıraktığımı hatırlamıyorum. İçki ayrı vazife ayrı şeydir.” Büyük taarruz başlamadan önce Dumlupınar’da gecenin bir vakti içkisini yudumlamaktadır. Komutanlar, “Paşam düşman gözetimimiz altında gece baskın yapalım derler. O ise istifini bozmadan hele durun bakalım şu içkimi bitireyim” der. Ama sabırsızlanan komutanlar birkaç kez aynı düşünceyle yanına gelseler de hiç umursamaz. O aslında yapacağı taarruzun planlarını kafasında çizmektedir. Ve güvendiği askerinin uzun yoldan geldiğini ve dinlenmesini de düşünmektedir. Sabah olup şafak söktüğünde komutanların gözetimimizde dediği düşman kuvvetleri başka pusular kurmuştur ve gece saldırılsaymış askerimizi yok edebilecek bir durum hasıl olacakmış. Sabah yapılan hücumla ATATÜRK’ün aslında içkiyi bahane edip düşmanın planlarını yormakta olduğu gün yüzüne çıkmış. Büyük bir askeri deha ve gerçek bir bağımsızlık aşkı kafasından eksik olmayan yüce önder ATATÜRK, çocukluğunda bile odasında yalnız kalmaktan, kitap okumaktan ve geleceğe dair planlar yapmaktan fevkalâde hoşnut bir kişiliğe sahip bir insan imiş. Her zaman şunu söylermiş. “İki Mustafa Kemal var biri ben fert olan fani olan Mustafa Kemal, ikinci Mustafa Kemal’den ancak BİZ diye bahsedebilirim yani sizler, çalışan, köylü, uyanık, münevver, milliyetperver vatandaşlar.. İşte o MUSTAFA KEMAL asla ölmez” demiştir. Ölümü tüm dünyada büyük yankılar uyandırırken Yunan basınında bile “bir insana ölümünden sonra bu derece sevgi ve yas gösterileri yapılması milletler tarihinde az görülen şeylerdendir” diye yazılmıştır. Ermeni gazetesinde “ATATÜRK vefat etti ancak sonsuza dek Türk milletinin kalbinde yaşayacak” diye Türkçe yazmıştır. Artık kim ne derse desin bu sevgi, bu minnet, bu saygı asla sona ermeyecektir. Bizler ve onu sevenler onun yolunda yürümeye dünya var oldukça devam edeceğiz. Tüm geçmişlerimize; bize bu günleri yaşamamızı sağlayanlara duyduğumuz saygı ve sevgi bitimsiz sürecektir. Başta önderimiz ATATÜRK olmak üzere bu vatan için canını vermiş, çaba göstermiş tüm insanlarımızı saygı ve hürmetle anıyor, anıları önünde saygıyla eğiliyor, şükranlarımızı ve minnetlerimizi sunuyoruz. “Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır. Fakat Türkiye Cumhuriyeti, ilelebet payidar kalacaktır”. NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!...