Zamanımızda Afyonkarahisar’a bağlı olan Emirdağ’ın eski ismi Aziziye’dir. Aziziye adı, 1.7.1931 tarihinde Mustafa Kemal Atatürk tarafından Emirdağı’na değiştirilmiştir. Bugünkü telaffuz ve yazımda, Emirdağı adındaki son harf olan –ı harfi düşmüş, ‘Emirdağ’ şekline dönüşmüştür. Bu sözcükle kendisine atıfta bulunulan beyin (emir) kimliği tartışmalıdır. Aziziye adı ise Osmanlı sultanı Abdülaziz’e nispeten verilmiştir. Bu isimde hem Balkanlarda hem de Anadolu’da epeyce yer vardır. Hem mahalle hem de köy adı olarak Aziziye adını taşıyan, Sivas, Girit, Midilli, Köstence, Halep, Marmaris, Bosna ve Konya’da yerler vardı. Tanzimat’ın ilanından sonra Osmanlı idaresinin aşiretleri iskân siyaseti çerçevesinde yeni meskûn mahaller kuruldu. Aziziye, bunlardan biridir. 1929 yılı resmi yazışmalarında ‘Aziziye kazası’ olarak geçer. Aziziye, temelde, bozkırda yer almasından dolayı aşiretlerin yoğun olarak uğradığı yerlerden biridir. 1770’li yıllardan Cumhuriyet dönemine kadarki süreçte nüfus yapısına bakıldığı zaman, Aziziye’de Bozulus Türkmenleri, Cihanbeyli Kürtleri, Nogay ve Bulgaristan muhacirlerinin iskân edildiği belgelenebilmektedir. Osmanlı resmi yazışmalarında ‘Emirdağı aşiretleri’ diye bir kavram vardır. Aziziye kazasının ne zaman kurulduğu da tartışmalıdır. 1833 tarihli resmi bir Osmanlı belgesinden henüz Aziziye kazasının mevcut olmadığı, ‘Sivrihisar kazasında Emirdağı civarında…’ ibaresinden anlaşılır. Bu kazanın 1862 yılından önce kurulduğu açıktır. Bu bölge on sekizinci yüzyılda Bozulus Türkmeni Cemaatine bağlı aşiretlerin bölgesiydi. Bölgenin en eski ve köklü aşiretinin Bozulus Türkmeni olduğu anlaşılıyor. Bunu Boynuyoğunlu, Türkanlı, Murçalı, Cihanbeyli Ekradı, Harbendeli, Muslucalı ve Karabaği aşiretleri gibi büyük aşiretler izliyor. Bozulus Aşiretinin Karaman taraflarından buraya geldiğini belirtelim. Aziziye aşiret bölgesi olduğu için burada asayiş sorunları ortaya çıktı. 1804 yılında Kurdoğlu adındaki bir eşkıya, Çay, İshaklı (Sultandağı) ve Emirdağı taraflarına epeyce zarar verdi. 1840 yılında Tekeli Veli adındaki kişi, bu bölgede eşkıyalık yapmıştır. Burada ilk iskân, 1862 yılında yapıldı. Osmanlı idaresi tarafından, Nogay muhacirleri, Aziziye kazasındaki Davulga aşiretine misafir olarak verildiler. Daha sonra 1928’de Bulgaristan muhacirleri ve Üsküp mültecileri iskân edildi. Sonra Romanya göçmenleri burada yerleştirildi. Bayat (Hanbarçın, sonra Celaliye) da idari bakımdan Emirdağı’na bağlıydı. Emirdağı, 1933 yılında bir kaymakam tarafından idare ediliyordu. Bir Osmanlı belgesinde Şeyh Şabanlı ve şeyh İlyas zaviyelerinin burada olduğundan söz edilir.