Yalan dünya işte senden Aha geldim gidiyorum Kalanlara selam benden Aha geldim gidiyorum Var mı sana gelip kalan Baştan sona murat alan Varın yoğun herşey yalan Aha geldim gidiyorum… “Eğri otur doğru konuş” demiş atalarımız. Demişler de emme velakin çıkarlarımıza dokunuyor, bir yerlerimizi acıtıyorsa o doğrular, yandı gülüm keten helvası. Doğru söyleyenlerin veya onlar olmazsa yaşayamam dediğimiz sevdiklerimizin değeri ne zaman anlaşılıyor biliyor musunuz,öldüklerinde. Evet, ne yazık ki kara toprağa girdiklerinde. Doğru insanlar”Doğruyu ahirette mi söyleyeceğiz” dedikleri için, kimseye yalakalık, yalancı şahitliği yapmadıklarından sağken sevilmemişlerdir. Çünkü onlar, bu dünyanın “Yalan” olduğunu bilirler. Aynı şeyler; onlarsız yapamayız dediğimiz anne babalarımız ve sevdiklerimiz için de geçerlidir. İsmi lazım değil geçenlerde birisi yaşlı babasından yakınıyordu: “Ne dediğini, ne yediğini bilmiyor. Büyük, küçük tuvaletlerini tutamıyor, sen bakacaksın ben bakacağım diye kardeşleri birbirine koyuyor, açıkçası ölse de kurtulsak” diyordu. Yakınlarda bu kişinin babası vefat etti. Aynı adam bu sefer başın sağ olsun diyenlere şöyle anlatıyordu. - “Babamı çok severdim. O da beni çok severdi. Mezarı dolduracak gibi erkenden gitti garibim. O öleceğine keşke ben ölseydim” gibi laflar ediyordu. Hayretle adama bir daha baktım. “Bu geçen günkü konuşan adam değil mi yoksa” diye. Bir yanlışlık yoktu. Dedik ya insanların değeri öldükten sonra anlaşılıyor diye. Ben bu adamı suçlamıyorum. Bu durum sadece ona özgü bir durum değil. Hemen hemen her ailede bu ve buna benzer olaylar yaşanmaktadır. Bu dünya etme bulma dünyası. Bu gün onlar, yarın biz. Eğer; “ben sizin bahsettiğiniz insanlardan değilim” diyebilenler varsa onları canı gönülden kutluyorum. Sözümü bir dörtlükle bağlamak istiyorum: Üryan geldim gene üryan giderim Ölmemeye elde fermanım mı var Azrail gelmiş de can talep eder Benim can vermeye dermanım mı var... Necati ERTUĞRUL