Şu an tam bir ateş çemberiyle sarılmış durumdayız. Ülkemiz tam bu günlerde hem de gerçek anlamda zor bir dönemden geçiyor. Dört bir tarafımızda dost olmayan ülkeler, yakın-uzak sesi çıkmayan dost görünenler, tüm Avrupa dahil kavgalı bir ortam. Sıkıntılı bir dış politika, sancılı bir diplomasi ile çözüm arayan siyasilerimiz... Daha dün dost (!) diye bağrımıza bastırılan, Türkiye’nin gurur duyduğu (!), bayraklarını havaalanlarında dalgalandırdığımız (!) Barzani, bugün kendisini ve ülkemizi oldukça zor duruma sokacak kararları çekinmeden alabiliyor. Farkındasınız değil mi Ortadoğu’da hala karıştırılacak yerlerin olduğunu? Kapalı bir kutu İran ile dik durmaya çalışan Türkiye haricinde hepsi toz ile duman edilmiş durumda. Zaten Suriye bu duruma sokulmasaydı bunlar böyle işlere kalkışamayacaklardı. Zira nispeten güçlü olan Suriye’nin bu duruma sokulmasının ardından direk bölgeyi ilgilendiren pek kimse kalmadı. Dolayısıyla süper güçlerin istedikleri ve planladıkları herşey oluyor. Şimdi bu ateş çemberinden Türkiye en az zararla nasıl çıkar ona bakmak lazım. Böyle dost geçinen çapulcularla yanyana gelmek kar etmiyormuş demek ki! İşin en garip tarafı ise her zaman emperyalistlerle kendi sonu için işbirliği yapanların müslüman olmasıdır...