Malum yaz mevsimindeyiz. “Eyyam-Bahur” adı verilen cehennem sıcaklarıyla boğuşuyoruz. Üstelik, yapılan zam kasırgası da kadevesi. Şöyle bakıyorum da vatandaşın bunlara hiç aldırış ettiği falan da yok. Herkes; yemesi içmesinde, gezmesinde, zevk-ü sefasında.   Eskiden padişahın biri böyle sürekli zam yapar dururmuş, sonra da vezirini çarşıya gönderirmiş. “Git bak bakalım, hal ve gidişat (durum) nasıl öğren de gel” dermiş. Vezir, çarşıya gider, vaziyete bakar ve padişaha rapor verir. “Padişahım; değişen bir şey yok. Halinden şikayet eden yok” der. Zamlarına da devam eder.   Güzel Banaz’ımızın güzel insanlarına bakıyoruz da onlarda da bir değişiklik yok. Herkes yemesinde içmesinde, gezmesinde. Allah, onlara ya Almancı, ya ormancı bir nasip vermiş. İlçemizde, istisnasız üç, beş, on… düğün olmaktadır. Bu sıcaklara, zamlara, zorluklara rağmen; aileler her türlü fedakarlıklara katlanarak evlatlarının mutlu olması için çaba harcıyorlar. Çorbasından tatlısına kadar Halilibrahim Sofrası kuruyorlar. Bu sofradan davetlisi, davetsizi gelip rızıklanıyorlar. Düğün sahipleri, ağızlarını açıp da kimseye bir şey demiyorlar. Demek ki gönülleri okyanuslar kadar geniş ve zengin. Allah, onların tuttuklarını altın etsin. Kazançlarına da bire bin versin.   Aynanın görünen yüzü böyle güzelliklerle dolu. Görünmeyen yüzü ise tam bir felaket. Gözlemlerime dayanarak söylüyorum düğünlerde bu kadar cömert aileler evlatlarının mutluluğu söz konusu olduğunda değişik modlara, huylara giriyorlar. Düğün sırasında bile kayınpederlerin veya kayınvalidelerin birbirleriyle konuşmadıklarına şahit oluyoruz. Ne yazık ki anlayışsız, diktatör, nal deyip mıh demeyen, kompleksli, iç güdüleriyle hareket eden bireyler yüzünden onca gencin aşkları, sevgileri, hayalleri daha ilk günden heba olup gitmektedir. Bu tip kişilere, “egolarınızı tatmin ettiniz mi, elinize ne geçti, en büyük siz mi oldunuz” diye sormak gerekir. Gerekir de; sonuç değişir mi işte orası muamma.   Birbirlerini ölesiye seven gençlerin mutlu bir yuva kuramamalarının, kısa zamanda boşanmalarının, varsa çocuklarının iki ara bir derede kalmalarının en önemli aktörleri kimlerdir bilir misiniz? Tabi ki bilirsiniz. Söyleyin bakalım kimlerdir desek hemen saymaya başlarsınız. Kayınpederler, kayınvalideler, görümceler, eltiler, yengeler, baldızlar, kayınbiraderler, enişteler, bacanaklar… Sadece bunlar mı? Komşu kadınlar, halalar, teyzeler, falcı kadınlar, çöp çatan kadınlar, mahallenin ayaklı gazetecileri… Say say bitmez.   Yukarıda adı geçenlerin tümü aynı değildir elbette. Biz, bunları da biliriz. Benim sözüm alakası olmadığı halde her yere çomak sokan, “Oh, canıma değsin, böyle olacağı belliydi zaten, sonunda benim dediğime geldiler” diyen fesat, gaddar, iki yüzlü, iki ayaklı şeytanlaradır. Allah; bunların belalarından herkesi korusun.