Türkiye Gazeteciler Federasyonu (TGF)’nin 66.cı Başkanlar Konseyi toplantısı 81. ilimiz DÜZCE’de yapıldı. Uzun yıllar önce bir Uşakspor maçı için gittiğim Düzce’ye yeniden gitmenin heyecanı vardı içimde. Ve içimde 1999 yılının 12 Kasım’ında bu ilin yaşadığı o acılarla dolu deprem faciası vardı.
Neler göreceğimi hayal ederek ulaştım bu şirin kente. Sabahın 6'sında otogara varınca şehir içine nasıl gideceğimi düşünüyordum. İlk çalışan belediye araçlarıymış ve kartla biniliyormuş. Şoföre rica ettim, “Kartım yok” dedim. Tereddütsüz “buyur beyefendi” deyince rahatladım adeta. Giderken treni tercih ettim. Önce Eskişehir’e, oradan Arifiye ve otobüsle Düzce’ye gidecektim. Ama ne çare bizim tren Eskişehir’e 2 buçuk saat rötarlı gitti ve hızlı treni kaçırdım.
Başkada tren yoktu otobüsle devam ettim. Önceki yazılarımda insanlara TREN’i tercih etmeleri konusunda ısrarla tavsiyede bulunmuştum. Artan akaryakıt fiyatlarına göre daha ucuz demiştim. Ama fiyatlarını artırmışlar ama zamanında hedefe varamamış olmalarını yadırgadım. Ne olursunuz buna bir çare bulun. İnternet sitesinden nereye saat kaçta varacağı, kaçta hareket edeceği dakikası dakikasına yazıyorken rötarları anlamakta zorlandım. “Efendim karşıdan gelen treni bekliyoruz”. Yahu bu durum önceden ayarlanamaz mı?.. Umarım kısa sürede aksaklıklar giderilir ve ulaşım normale döner.
İlk gün TURİZMİN ilk göz ağrılarında AKÇAKOCAY’a uğradık. Düzce’den oraya varıncaya kadar bir karış toprak göremedim. Her yer yemyeşil fındık, kestane ve diğer ağaçlarla örtülü. Sağım cennet solum cennet. Ve AKÇAKOCA’da yeşille mavi adeta dans ediyor. Ülkemizin denizden güneşi doğan denizden güneşi batan eşsiz güzellikteki ilçesi. Dedim 60'lı yıllarda turizmin başkenti iken şimdilerde hiç turist ayak basmaz olmuş. Nedenleri olsa da buradan hiçbir şartta vazgeçmek mümkün değil. Burayı bilmeyenlere tanıtmak, tavsiye etmek gerek. Belediye başkanı sırf deniz gezisi için devasa bir katamaran almış, gelenlere koyları dolaştırayım diye. Bana göre yolunuzu bir kere olsun bu şirin ilçeye AKÇAKOCAY’A çevirin.
DÜZCE 12 Kasım’ın izlerini silmiş ve modern bir şehir olma yolunda hızla ilerleme kaydetmiş. Bir dönem bakanlık yapmış, şimdi belediye başkanı olan sayın Faruk ÖZLÜ birkaç dönem daha bu görevi sürdürecek görünüyor. Bizleri içtenlikle karşılaması ve candan davranışları ve her zaman kapımız açık diyerek davetini tekrarlaması bunu gösterdi bizlere. Düzce mutfak sanatları merkezi herkesin mutlaka uğraması gereken nefis bir yer.
Düzce’nin Konuralp müzesi ve açık hava tiyatrosu, tarihi tüm sıcaklığı ile bizlere aksettiriyor. Kazı çalışmaların sürdüğü bu anfi tiyatro zamanında 10 binleri sinesine çekmiş. Ceneviz kalesi eşsiz deniz manzarası ile hala dimdik ayakta.
Düzce’nin Gölyaka ilçesi de bir yeşil cennet. 10 bin nüfuslu bu küçük ilçe alabildiğine büyük yeşil alanlara sahip. Belediye başkanı sayın Yakup Demircan onlarca gazeteciyi görünce ilçesini bize anlatmak için adeta bir ilkokul öğrencisinin okula başlaması gibi heyecanlı ve cana yakındı. Piknik alanlarında binlerce insanı ağırlayabildiklerini kerelerce anlattı. Çevresi şelalelerle, göllerle dolu bu şirin ilçede daha popüler olmak için çırpınıp duruyor. “En büyük hayalim şu dağdan bir tünel açıp ana yollara Ankara’ya, İstanbul’a daha yakın olmak istiyorum” diyor. Daha bakir olan termal suları için müteşebbisleri buralara yatırım yapmaya davet ediyor. Uçsuz bucaksız doğal çimleri ve tertemiz havası ile yatırımcıları yöresine davet ediyor.
Düzce Üniversitesi ise genç bir üniversite olmakla beraber tarım alanında büyük çalışmalar yapmış ve adını ülkeye dünyaya duyurmanın telaşı içinde. Her alanda isim yapabilmenin ekonomiye güç katabilmenin gayreti içinde.
Ve TGF, Türkiye Gazeteciler Federasyonu 66.cı başkanlar toplantısını da yaptı. Gazetelerin ve gazetecilerin dertleri masaya yatırıldı. Yeni çıkan BASIN YASASI’nın dertlerine çare olamayacağı üzerinde duruldu. İçindeki diğer maddelerle internet medyasını da tatmin etmeyecek durumların olduğu vurgulandı. Giderek dijitalleşen basın sektörü dijitalleşme ile birlikte sekeret dönemine girecek. Yapılacak yönetmelikler ile durumun aydınlığa kavuşup kavuşmayacağı konusunda tereddütler var.
Gazeteler kapanıyor, televizyonlarda ekranlar kararıyor. Ulusal medyada ise milyonları bulan TİRAJ lar şimdi sadece onbinler ile sınırlı kalıyor. “Batıyoruz” dedikçe çare aranacağına daha da üstüne üstlük “Vur abalıya” deniyor. Bizler gidebiliriz ama ülkem menfaatleri adına öncelikle YEREL basının mutlaka ama mutlaka desteklenmesi, canlandırılması ivedilikle şarttır. Bunun için öncelik BİRLİK ve BERABERLİKTEDİR. Aynı acıları yaşayan tüm basın camiası derhal birleşmeli ve dertlerine ortak çözümler bulmalıdır.
Sizlere DÜZCE’den, AKÇAKOCA’dan, GÖLYAKA’dan kucak dolusu selamlar ve sevgiler getirdim. Üzerimde kalmasın diyerek sizlere iletiyorum. Umarım bir gün yolunuzu bu güzel yerlere düşürür benim gibi tad alırsınız. Ama benim için ülkemin her yeri güzel ve zamanla biz bu güzellikleri boşa harcıyoruz.
Güzel ülkemizin kıymetini bilelim…