Koskoca iki yıl ne yazık ki boşa geçti.. Hayatın kocaman iki yılı!.. Bu korona illeti insanların iki yılını çaldı, fütursuzca. Öğrencilerin, çocuklarımızın iki yılı gitti. Esnafın iki yılı zorluklar içinde, sıkıntılarla yok oldu, hem de parasız pulsuz... İki yıldır akıntıya kürek çeken insanlar harap oldu. Evlenecekler evsiz kaldı, iş kuracaklar işsiz... Yani koca dünyanın iki yılı yok! Adeta yaşanmamışçasına silindi gitti. Ümitler gitti, olanaklar, fırsatlar gitti. Hatta hayatlar gitti. Bunu bilerek yapanlar olduysa mutlumudurlar, ne hissediyorlardır şimdi. Nice insanı erken uğurladık dünyadan. İstemeye istemeye, onca sevdiğimiz dosta veda ettik erkenden. Her ne kadar kalanlar şanslı gibi görünse de onlar için de kolay değil... Korona şekil değiştirdi, yok mutasyona uğradı, etkileri farklılaştı, belirtileri gizlendi. Bir çok konu insanların resmen psikolojisini bozdu. Bunları söylerken yasak süresince kural dinlemeyip sokaklarda gezenleri, eline poşet alıp yedi mahalleyi tavaf edenleri, hiçbir şeyi tınlamayıp iftar yemekleri verenleri, tatillerini aksatmayanları, pikniklerinden geri kalmayanları; yani bu konuya özveriyle bakanlara karşılık vurdumduymaz, umursamaz, insanların canını hiçe sayan densizleri kastetmiyorum tabii ki!... Şunu biliyorum ki yazık oldu iki senemize... Ülkemiz açısından inşallah bugün yeni bir dönemin başlangıcı oluyor. Normalleşme dediğimiz, özlemimiz, beklentimiz 1 Haziran 2021 itibari ile yürürlüğe girecek. İnşallah eski günlere geri dönmeyiz, ülkemizden de şu illeti defeder göndeririz. Okullar normale döner, eğitim başlar, tüm işyerleri açılır, esnaf rahat eder. Evlenecekler düğün planlarını yeniden düzenler, sanayiciler, çiftçiler, hayvancılıkla uğraşanlar, üreticiler kısacası herkes işine gücüne dört elle sarılır. Gerçekten de özellikle bazı esnaf grupları çok büyük sıkıntılara girdi. Bırakın bizler gibi kirasını, elektriğini, vergisini ödeyememeyi; evine ekmek götüremediği için yaşamına son veren çok insan oldu. İnşallah bunlar da son bulur artık. Burada en büyük yükümlülük genede bizlere, vatandaşlara düşüyor. Önceki normalleşmelerde olduğu gibi herşey bitmiş gibi davranırsak onca emeği boşa vermiş oluruz. Bu illetin bizlere çektirdiklerini unutsakta öğrettiklerini asla bırakmamalı ve unutmamalıyız. Yine temizliğe, hijyene her zamanki gibi, gerektiği gibi intizamı göstermeliyiz. "Nefes alamıyorum" diye fırlatıp attığımız, kurtulmak istediğimiz maskeyi zorunlu kalırsak gocunmadan kullanmaya devam etmeliyiz. Mesafeye her ortamda dikkat etmeli, gerekiyorsa dezenfekten kullanımını bir daha da sürdürmeliyiz. Emeklerin karşılığını almak istiyorsak lütfen vurdumduymaz davranmayın. "Bana bir şey olmaz" diyen insanın kendisine bir şey olmasa bile anasını, babasını, eşini, ya da çocuğunu kaybettiğini asla unutmayınız. Yanan canlar acısını kendi çekiyor, ateş düştüğü yeri yakıyor...