Koca bir yılı bitirmek üzereyiz. Kimileri için büyük hayallerini gerçekleştireceği günlere doğru yaklaşıyoruz. Yani “yılbaşı” piyango çekilişi. Büyük umut ile alınan piyango biletleri için aklımızı her an hayallerle süslemeye ve şu kadar çıkarsa şunu yapacağım diye planlar yaparak kandırmaya çalışıyoruz. Ama bir çoğumuzun “gökten kasnak yağsa bir tanesi başıma düşmez” diyerek kör talihini ifade etmeye çalıştığı ya da “bana çıkmaz” diyerek kendi kendini avuttuğu durumlardayız. Ama bu paraların seyrekte olsa birilerine çıktığını görüp iç çektiğimiz zamanlar da olmuyor değil. Çıksa da çıkmasa da bir umut diyerek önceki düşüncelerimizi bertaraf edip son bir umutla sarılıyoruz piyango biletine. Yine de aklımızdaki soruların cevapları hep muallakta kalıyor. Açıkçası cevap alamıyoruz. İlk etapta 2019 yılının ilk gününde tam bilete çıkan 70 milyon neredeyse bir yıl olmasına rağmen hala sahibini bulamadı. Hakkında bir çok dedikodu, bir çok spekülasyonlar yapıldı ama sonuç yok. “Ya da bir şeyler oldu” ama biz bilemiyoruz. Her ne olduysa ya da bir şeyler yaptılarsa, yapanlara yaramasın. Bir yerlerinden çıksın. Veya gerçekten birine çıktı da kişi işin farkına varamamış, biletini kaybetmiş, unutmuş veya yaşamını yitirmiş de olabilir. O zaman bu duruma çok yazık demekten başka yorumumuz olamıyor. Benim de bu hususta hiç şansım yoktur. Daha doğrusu günümüze kadar şans oyunlarından bir para çıkmış değil. Ama çaresizlikten fırsat buldukça ucundan kıyısından fazlaca büyük olmamak üzere oynamıyor değilim. Elbette son günlerde sosyal medyadaki konuşulanlardan etkilenip kendimi bir nebze olsun şans oyunlarından geri çekmeye başladım. Tam bu sırada şu fıkra aklıma geliverdi. “Adam yokluk içinde kıvranıyor. Gelir yok, masraf çok iyi kötü ibadetinide kendince yapıyor. Bir gün yaradana yalvarmaya başlamış. Ey Allahım bu yaşıma kadar yokluk, yoksulluk içerisinde yaşadım. Çoluğuma çocuğuma istediklerini alamadım. Şöyle bana bir yardımcı olsan da benim de yüzüm gülse.. demiş.. Gaipten bir ses gelmiş.. Eyy .. kulum.. sana yardımcı olacağım da sen ne piyango alıyorsun, ne toto oynuyorsun, ne de şans oyunları.. Sana nasıl çıkarayım demiş. Tabii ki bu bir espri ve yaradanın böyle bir şey yapması olası değil. Yaradan bize çalışın ve aklınızı iyi kullanın demiş. İyi kullanırsak ne ala. İyi kullanamaz isek işte böyle arasatta kalır, ne İsa’ya ne Musa’ya layık olamayız. Bir zamanlar 3-5 arkadaş küçük bir ortaklık kurarak toto oynamaya başladık. Aramızda topladığımız paralar ile 200-300 kolon yapıyoruz. Pazartesi maçlar belli olunca birkaç maçı banko olarak seçiyoruz. Sonra 2 ihtimallileri arkasından da 3 ihtimallileri belirliyoruz. Oturup kolonları dolduruyoruz. Pazar akşamı maçlar bitince şöyle bir bakıyoruz.. 40 kolon 11 tutmuş, 30 kolon 12 tutmuş ama 13 yok. Aldığımız para kendini kurtaramıyor. Başlıyoruz tartışmaya. “Şu maçı şöyle oynasaydık, onu değil de şunu seçseydik”. Derken yeni haftaya yeni umutlarla kolon yapmaya başlıyoruz. Sezon sonu ne elde var ne avuçta, ortaya koyduğumuz sermaye tükenmiş. Ama kendimiz teselli ediyoruz. Olsun.. Hiç olmazsa zevkimizi aldık deyip geçiyoruz. Yine bir anekdot.. Takımımızın maçı var. Arkadaşlarla maça gitmeyi hedefliyoruz. Ama maç bilgisi hatalı. Ben maç Şehitler stadında diyorum, arkadaşım Bozkuş’ta diyor. İddiaya giriyoruz. Ve ben kazanıyorum. İçecek bir şeyler alınacak. Ama arkadaş ceplerini yokluyor gereği kadar parası yok. Neyse boş ver diyorum. Sonraya bırakalım. Ama arkadaşım sözüne sadık.. İllaki sözünü yerine getirmek istiyor. Cebinden çıkan piyango biletini bana uzatıyor. Olmaz desem de ısrar ediyor. Ve bileti alıyorum. Veee o bilete o günün bana göre en büyük ikramiyesi çıkıyor.. 40 TL. kazanıyorum. Yarısını arkadaşıma vermek istiyorum, kabul etmiyor. İşte bana çıkan en büyük ikramiye. İki kilo et parası... Günümüzde neredeyse tüm insanlar, kolay para kazanabilmenin yegane yolunun şans oyunlarında olduğu inancını koruyorlar. Bir umut deyip saldırıyorlar. Biz üç-beş liralık oynarken kimileri binleri-yüzbinleri riske ediyorlar. Artık haftanın her günü şans oyunları bizleri bekliyor.. Pazartesiden başlayıp hafta sonuna kadar umutları tazeleyip, “ya çıkarsa” diyerek oyunlara devam ediyoruz. Hele bir de İDDİA var. Gece gündüz oynanıyor. At yarışları bir başka handikap. Oynadıkça heyecan, heyecanlandıkça oyun. Yalnız at yarışı oynayanlara imreniyorum. Atlara ait tüm bilgilere sahipler. Anasının adı, babasının adı, ne yer ne içer, kiminle çiftleşmiş en derin bilgilere sahipler. Ne yazık ki bir kolon bile oynayamadım. Sonuç olarak bu yıl ne Milli Piyango bileti alacağım ne de şans oyunları oynayacağım. Artık içimde cevap bulamamış bir yığın soru var. Büyük ikramiye çıkanları da gördük. Sonları genellikle hüsran. Mevlam bize dişimizin basacağı kadar nasip eylesin yeter diyelim. Yine de bol şanslar aleme..Ya çıkarsa?...