Geçen hafta girişini yaptığımız bu yazıya çok sayıda destek geldi. Ancak politikacıların dürüstlükleri konusunda eleştiriler de yok değil. Bu meslek gurubundaki dürüst insanları çok az olduğu vurgusu da yapıldı. Zaten politikanın kelime anlamlarının içinde “Bir hedefe varmak için karşısındakilerin duygularını okşama, zayıf noktalarından veya aralarındaki uyuşmazlıklardan yararlanma vb. yollarla işini yürütme” olduğu da yazar. O halde iş ağırlıkla din adamı ve öğretmenin üzerinde yoğunlaşıyor. Öğretmenle ilgili düşüncelerimizi de geçen sayımızda aktarmıştık. Bizlere hep camilerde, vaazlarda hocalar, müslüman dürüsttür, müslüman haram yemez, müslüman yalan söylemez, gıybet etmez, hiyanetlik yapmaz, doğrudur, dürüsttür, hak yemez, hele hele kul hakkına asla et uzatmaz, riyakarlıktan kaçınır, çelişkili bir konuda rehberi kur’andır, kimsenin ve kendisinin menfaatleri sebebiyle doğrudan sapmaz, insanları birleştiricidir, fesatlık yapmaz... gibi şeyler söylemişlerdir. Bunları insanlara söylerken kendisinin uymaması kabul edilebilir mi? Asla... Din adamı birleştiricidir. Yaptığı bir şeyin mutlaka ve mutlaka doğru olması gereklidir. Arkasına siyaseti, ticareti, torpili alan bir din adamı baştan sona yanlış bir insandır. Ağzıyla kuş tutsa bile...