Çoğu zaman kendi başımıza iş yapmasını başarı addediyoruz. Bu iş düzgün olsa da, bozuk olsa da bunu böyle kabulleniyoruz. Çünkü kendi düşüncemizin eseri olduğu için onu öyle biliyoruz. Bu iş evimizde de olsa, köyümüzde olda, şehrimizde, hatta ülkemizde de olsa böyle yürüyor. Bunu böyle yapmasakta güzelce bir araştırsak, doğruyu hep birlikte bularak yapsak daha iyi olmaz mı? Aslında tabii ki daha iyi olacak ama dedik ya kahrolası bencilliğimiz... Yapılan yanlış işlerin telafisi basit şekilde oluvermiyor. Bir hata yapıldı mı bunu yıllarca düzeltemiyoruz. Hatalarıyla, kusurlarıyla mecburen kabullenip ona razı oluyoruz. Bir yere bir okul mu yapılacak, cami mi yapılacak hatta fabrika mı yapılacak buna bir kişi karar vermemeli. İnce elenip sık dokunmalı mesele. Bir defa yapılmalı, tam yapılmalıdır. Bugün yap, yarın yık. Olmadı tekrar yık, tekrar yap. Zaten bazı şeyleri zor elde ediyoruz. Bunu yanlış adımlarla boşa döndürmemeliyiz. Bu konuda onlarca örnek verilebilir. Ama buna gerek bile yok. Yapılan yanlışlar yıllarca hepimizin yüzüne bir tokat gibi vuruyor. Özellikle yaşadığımız şehirde buna iki kat fazla dikkat etmemiz gerekiyor...